Zentoleando

Era algo sabido pola veciñanza da Chaira.
Ninguén o dicía en voz alta e ninguén admitiría ter falado dese tema en público. Pero, falar, falábase.
Nesas conversas ao fondo do bar, a altas horas da madrugada, cun cantos viños de máis. Neses intres nos que a lingua desátase e conta o que non contaría de día. Entre confidencias de mulleres amadas ou pelexas nunca botadas. Neses momentos de intimidade, entre a escuridade das luces medio acesas e a bruma alcólica, falar, falábase.
Os primeiros indicios son imprecisos. Cóntase que 1923, Eusebio da Madroa case mata ao seu veciño, por un marco movido. Un clásico, xa sabedes. Pero daquela, o seu veciño xurou durante anos que non fixera tal, mais Eusebio foi quen de ver como o marco estaba desprazado uns centímetros da referencia que el tiña tomada.
Nos anos sesenta, as conversas detrás das cociñas de leña e despois de que as mulleres xa se retiraran ao cuarto a durmir, remataban moitas veces falando de como aquela árbore semellaba que se movera, ou como aquelas pedras parecían desprazadas.
Pois ben, todos aqueles rumores e murmurios, ao fin teñen unha explicación.
O equipo do laboratorio de Xeofísica e Física Xeolóxica da Universidade de Vigo vén de publicar un dos achados máis importantes no campo da xeoloxía galega dos últimos anos. Grazas ao emprego de imaxes históricas dos satélites e das máis modernas técnicas de xeorradar multisónico, chegaron a desacougante conclusión de que A chaira estase a crebar. As causas aínda non están claras, pero o feito é innegable e as probas irrefutables. Como curiosidade atoparon o punto exacto no que a fenda subterránea chega ata a superficie na estrada que vai desde Pacios ao Pedroso.